Harici kanalizasyon şebekeleri: yapı ve yasal gereklilikler

Atık sistemi evin dışında nasıl çalışır? İnşaatı için hangi malzemeler kullanılıyor? Harici kanalizasyon şebekeleri için herhangi bir bina kodu var mı? Hadi anlamaya çalışalım.

Cihaz: Sadece karmaşık

İlk olarak, her şeyin nasıl çalıştığını öğrenelim.

Kanalizasyon sistemini evde terk ettikten sonra, sıvı atıklar kuyuya girer. Kuyu duvarlarının serbest bırakılması ile bağlantılı tipik bir şema, son derece basittir: boru, betonarme halkadaki bir delikten geçmektedir; giriş çimento-kum harcı ile kapatılmıştır.

Kuyu dibi, drenleri kuyuların arasındaki bağlantı borusuna yönlendiren bir beton tabladır. Kural olarak, kuyu sayısı apartman binasının giriş sayısına karşılık gelir. Atık suların hareket yönü, arazi kabini dikkate alınarak seçilir.

Kaptan Oburluğu, bir eğimin ya da arazinin yükseltilmesi yönünde drenlerin hareket ettirilmesi zorunluluğunun yokluğunda, kanalların derinliğinin değiştirilmesiyle kanalizasyonların hareketinin sağlanabileceğini göstermektedir. Buna ek olarak, bazı durumlarda, kanalizasyon siteleri baskı altındadır; Fekal pompalar kanalizasyonun geri kazanılmasından sorumludur.

Kanalizasyon aktığı zaman, kuyuları bağlayan boruların çapı artar. Bir ilçenin ya da birkaç ilçenin tüm deşarjları, bir kollektörde bir araya getirilir - içeriği en fazla arıtma tesisine taşıyan En Büyük Boru. Orada, atık su filtrelenir, dezenfekte edilir ve kabartmaya veya herhangi bir yerel su kütlesine boşaltılır.

Çeşitli kanalizasyon tesislerinin yapımında hangi malzemeler kullanılır?

• Kuyuların duvarları için geleneksel malzeme - kırmızı seramik tuğla - yaklaşık yarım yüzyıl önce, betonarme halkalar değiştirildi; şimdi yavaş yavaş polietilen ve polipropilen kuyularla değiştiriliyor.
• Borular dökme demir ve plastikten yapılmıştır - polietilen, polipropilen ve polivinil klorür. Asbest çimento, seramik ve betonarme daha az kullanılmaktadır.
• Kolektörlerin yapımı için betonarme ve seramik borular kullanılır. Bunlara ek olarak, birçok şehirde tuğla kemerleri ve yekpare betonarme yapıları olan koleksiyoncuları bulabilirsiniz.

Yasal gereklilikler

İlgilendiğimiz konularla doğrudan ilgili iki belgeyi incelemek zorundayız.

1. Harici su ve kanalizasyon şebekelerindeki SNiP, 3.05.04-85 sayısına sahip ve 1986 yılında faaliyete geçti.
2. Ayrıca, harici kanalizasyon şebekelerinin döşenmesi SP 32.13330.2012 kurallarına tabidir. Bir önceki ile aynı anda verilen SNiP 2.04.03-85'in güncellenmiş bir sürümü olarak bildirilmiştir.

Metindeki önemli noktaları seçelim.

SNiP 3.05.04-85

Arazide eğimli bir şekilde çan şeklinde boruların kullanılmasıyla harici su şebekesi ve kanalizasyon şebekelerinin döşenmesi, soketin eğimine doğru yönlendirilmesiyle gerçekleştirilir.

Kuyuların arasındaki kanalizasyon bölümünün düzgünlüğü bir açıklık için ayna ile kontrol edilir. Yatay tolerans, çapın dörtte birinden fazla değil veya her bir tarafta 5 cm'den fazla değildir; dikey sapmalara izin verilmez. Her bölümün muayenesi, boru hattının geri doldurulmasından önce ve sonra iki kez gerçekleştirilir.

Kanalizasyon borusunun üst kısmının tasarım konumundan sapması, sitenin uzunluğuna bakılmaksızın 30 milimetreyi geçemez.

Boru bağlantı parçaları, döşeme genişliği merkezde iken, boşluk genişliği sabittir.

Döşeme sırasında, boruların uçları boğulur.

Soketli contalı ek yerleri donmuş olarak birleştirilemez.

Dökme demir borular

Dökme demir boru flanş bağlantıları bir kabolla (katranlı veya bitümleştirilmiş kenevir) kapatılır. Mührü bir asbest çimento kilidi ile korumak istenir. Ayrıca sızdırmazlık malzemeleri ve kauçuk o-ringlere izin verilir.

Soketin gömme derinliği, belge tarafından düzenlenir.

Asbest çimento boruları

Birleştirilmiş boruların uçları arasındaki boşluğun boyutu:

• Çapı 300 mm - 5 mm'ye kadar.
• Çapı 300 mm - 10 mm.

Kanalizasyon borusu kuplörünü bağlamadan önce, kuplajın ilk ve çalışma pozisyonunu gösteren bir işaret yazılmalıdır.

Dökme demir olan asbest-çimento bölümünün derzleri, dökme demir parçaları kullanılarak yapılır.

Beton ve betonarme borular

Bunlar öncelikle fırtına kanalizasyonları için kullanılır.

Uç bağlantısı ile soket bağlantısındaki itme yüzeyi arasındaki boşluğun boyutu:

• 18-22 metre arasında bir çapa kadar, 12-15 mm'ye kadar bir çapa sahip basınçlı kanalizasyon için.
• 700 mm - 8-12 mm çaplı, 700 mm - 18-22 çapındaki serbest akışlı kanalizasyon için.
• Dikiş bağlantıları için çapa bakılmaksızın 25 mm'ye kadar.
• Derzlerin sızdırmazlık yöntemleri, dökme demir borular için tarif edilenlere benzerdir - bir değişiklikle: sadece polisülfür sızdırmazlık maddelerinin kullanılması tavsiye edilir. Bu durumda gömme derinliği de düzenlenir:

Lütfen unutmayın: drenaj boruları için soket B7.5 çimento sınıfı ile tamamen kapatılabilir. Çözeltiyi kendi elleriyle hazırlarken, 1 parça çimento için 5.24 parça kum alınır.

seramikler

Çapları 300 mm'ye kadar olan uçlar arasındaki boşluk 5-7 mm, geniş çaplı - 8-10'dur.

Soketleri mühürlemek için kullanılabilir:

• B7.5 çimento harcı sınıfından yapılmış bir kilit tertibatı ile bize bir kabin tanıdık.
• Asfalt mastik (40 ° C'den yüksek olmayan atık su sıcaklıklarında).
• Polisülfit dolgu macunları.

Mühür derinliğinin seçimi için talimatlar burada mevcuttur:

plastik maddeler

Son yıllarda plastik kanalizasyon sistemleri, yer açmak için rakip çözümlere büyük ölçüde zorlamıştır. Popülerliğinin ana nedeni fiyattır: diyelim ki PVC borular 3-5 kez döküm demirden daha ucuzdur.

SNiP'deki kurulum talimatları, polietilen ve polivinil klorürden yapılmış borulara işaret eder.

• Polietilen boru hatlarının derzleri, kontak kaynağı popo veya soket metodu ile yapılır. Aynı zamanda, farklı tiplerde polietilen (HDPE ve LDPE) birbirine bağlanamaz.

• Polietilen boru ve fitingler kullanılarak harici su temin ve kanalizasyon şebekelerinin yapılması, + 10 ° C'den daha düşük olmayan sıcaklıklarda gerçekleştirilebilir. Soğukta, kaynak ısıtılmış bir odada (örneğin, dizel ısı tabancalı bir mobil çadırda) gerçekleştirilir.
• Kaynak yeri tozdan korunmalı ve kar veya yağmurla temas ettirilmelidir.
• Tutkalla veya kauçuk contalarla bağlanan PVC borular. Gipk-127 yapıştırıcı kullanılır. Yapıştırma yeri 15 dakika mekanik strese maruz bırakılmamalıdır; Hidrolik testler, bir günden daha önce yapılmaz.

Önemli bir nokta: Bağlamanın yapıldığı sıcaklık da sınırlıdır. +5 - +35 derece olmalıdır.

test

Açık su ve kanalizasyon şebekeleri nasıl test edilir?

Basınç boru hatları su pompalanarak hidrolik olarak test edilir. Ancak, sunulmasıyla ilgili teknik zorluklar varsa, bazı boru hatları hava ile test edilebilir.

Hangi durumlarda pnömatik testler yapılabilir?

• Asbestli çimento, betonarme ve dökme demir boru hatlarının çalışma basıncı 5'e kadardır.

• Yeraltı çelik boruların çalışma basıncı, yerden 3'e kadar 16 adete kadar, atmosfer basınca kadar. Ancak, çelik borularla kanalizasyonun döşenmesi en nadir istisnadır.

Referans: 1 atmosferden (1 kg / cm2) fazla basınç su kolonunu 10 metre yüksekliğe çıkarır. Böylece, hava 50 metreye kadar yükseklik farkı olan basınçlı kanalizasyonda test edilebilir.

Testler iki aşamada gerçekleştirilir:

1. Tüm ek yerleri birleştirdikten ve kısmen toprakla doldurduktan sonra (dikey çapın yarısına kadar). Bu bağlamda muayene için mevcut olmalıdır.
2. Son geri doldurma işleminden sonra, müşterinin varlığında ve işletme kuruluşunun temsilcileri tarafından tekrarlanan bir test gerçekleştirilir.

Çoğunlukla kanalizasyon içeren basınçlı olmayan boru hatlarında neler var?

Belgedeki formülasyonları basitleştirmek için, sızıntı testi iki şekilde gerçekleştirilebilir:

1. Düşük yeraltı su seviyelerinde (kuru topraklarda) boru hattı su ile doldurulur. Seviyesi test sırasında düşmemelidir.
2. Yüksek yeraltı suyu, tersine, borularda su eksikliği, sıkılığa işaret eder.

Müşteri ile anlaşıldığı gibi, boru hattının testi seçici olabilir.

SP 32.13330.2012

SP 32.13330.2012'ye göre harici kanalizasyon şebekesi hangi gereksinimleri karşılamalı?

Bir kanalizasyon sistemi tasarlanırken, su kaynağı üretimi ve tarım arazilerinin ya da çevre düzenlemelerinin sulanması için arıtılmış atık su kullanılması ihtimali göz önünde bulundurulmalıdır.

Bölgelerinin dışındaki işletmelerin kanalizasyon şebekesine bağlanırken kontrol kuyuları inşa edilir.

Bazı durumlarda bir atık metrenin tesis edilmesini sağlamak gereklidir:

• İşletmenin merkezi su kaynağı yoksa veya birkaç kaynaktan gelen suyla besleniyorsa;

• Eğer üretim süreci su tüketimi ve yüzde beşten fazla deşarj arasında bir dengesizlik anlamına gelir.

Birkaç işletmenin kanalizasyonlarını birleştirmelerine izin verilir, ancak kontrol kuyularını geçtikten sonra.

Kanalizasyon arıtma derecesi belediye hizmetleri tarafından düzenlenir. Atık suların bu gerekliliklere uymaması durumunda, ön arıtma çalışmalarına işletme atanır.

Bazı bölgelerden gelen drenler, önceden temizlenmeden yağmur kanalizasyonlarına deşarj edilemez.

Liste içerir:

• İşletmelerin sanayi bölgeleri;
• ortak araba;
• Benzin istasyonları;
• Şantiyeler;
• Otobüs istasyonları ve otoparklar;
• Alışveriş merkezleri;
• Depolar.

Atık su dokusunun düzgün çalışmasını sağlamak için bir dizi önlem alınması şiddetle tavsiye edilir:

1. Basınç kaynaklarında enerji kaynaklarının çoğaltılması. Yedekleme kaynağı olarak otonom bir santral veya batarya olarak kullanılabilir.
2. Salvo deşarj problemini çözmek için haberleşmelerin ve baypas hatlarının cihazının çoğaltılması.
3. Cihaz tampon tankları, yine salvo deşarjı ile doldurulur ve daha sonra normal modda pompalanır.
4. Kanalizasyonların, onarım veya bakım için bölümsel hizmet dışı bırakma olasılığı ile bölümlendirilmesi.

Yer çekimi drenajı için boruların en küçük çapları servis verilen nesne tarafından belirlenir:

Sonuç

Bilgi ve düzenleyici referansların okuyucu için faydalı olacağını umuyoruz. Her zaman olduğu gibi, bu makaledeki videoda açık hava kanalizasyonundaki ek materyaller bulunabilir. İyi şanslar!