İçerideki ve dışarıdaki sıcaklık farkı her zaman rahatsızlık ile tehdit edildiğinde ve bazen bile kabul edilemez olduğunda odadaki havanın değiştirilmesi. Bu nedenle, bazı durumlarda havalandırma için ısı değiştiricilerin üretimi, medeni koşullar yaratmak için gereklidir.
Bu tür yapılar elektrikten, sudan ve toprağın üst tabakasının doğal ısısından çalışabilir, ancak oldukça doğal olan maliyetler birbirinden oldukça farklı olacaktır. Şimdi daha ucuz seçeneklere dikkat ediyoruz ve bilgilerin eksiksizliği size bu makaledeki videoyu gösterecektir.
Isı değiştiriciler
Not. Havalandırma için elektrik, yer veya su ısı eşanjörü, içeri çekilen havanın sıcaklığını dengelemek için tasarlanmıştır. Bu nedenle, ısıtılmış veya soğutulmuş bir cihazdan geçen hava akışı, ünitenin sıcaklık koşullarına bağlı olarak ısıtılabilir veya soğutulabilir.
farklar
- Söylediğimiz gibi, sıcaklıklarını koruma yöntemine göre üç tip ısı değiştirici vardır:
- elektrik (elektriği sıcağa veya soğuğa dönüştürür);
- su (ısıtma sistemi veya hava ısıtıcıdaki sıvı soğutucunun sıcaklığını kullanır);
- Yeraltı suyu (dünyanın üst tabakasının doğal sıcaklığını kullanır).
- Ayrıca, yeraltı birimleri de farklı olabilir, yani kanal ve değişkenlik. Kanal kurulumları, giriş havasının geçtiği zeminin altına gömülü bir boru (kanal) sistemi anlamına gelir.
- Ancak boru içermeyen tesisatlarda, boruların yalnızca yüzeyden hava emmesi ve odaya çekilmesi için ihtiyaç duyulur - ısıl işlem genellikle çakıl ile doldurulmuş özel bir niş içerisinde gerçekleşir, ancak daha fazlası aşağıdaki gibidir.
Not. Bir tür daha fazla ısı eşanjörü var - bu, Latince çeviri anlamında geri alma ya da geri dönüş anlamına gelen bir telafi edici. Bu, odadan gelen gazların ısısını kullanan bir yüzey kurulumudur. Yani, hava, ince duvar boyunca dışarı çekilen akışla temas halinde çizilmiş, böylece sabit bir sıcaklık muhafaza edilmiştir.
Su sistemleri
Temiz hava için iki, üç ya da dört sıralı bir su ısı eşanjörü, ısı besleme sistemine gömülebilir - bu, endüstrinin onları nasıl ürettiğidir (başka yerlerde başka seçenekler de olabilir). Daha fazla sayıda sıra, ısı transfer sıvısı (duvardan) ile giriş havasına temas etme alanını arttırmaya yardımcı olur.
Ancak, daha fazla hava boruları, sıvı soğutucunun iletimi için daha az yer kalır, bu nedenle burada mikserin boyutunu önemli ölçüde arttırmanız veya orta bir zemin bulmanız gerekir.
Bu tipteki ısı değiştiricilerin ana problemi, giriş havasının sıcaklığını ayarlamada yetersiz kalmasıdır - tamamen ısıtıcının ısınmasına bağlıdır, ancak bir çıkış yolu vardır. Akış sıcaklığını düzenleyebilmek için, ısı transfer akışkanını büyük veya küçük bir daire boyunca yönlendiren üç yollu bir vana takın.
Ayrıca, talimatların gerektirdiği gibi, büyük dairenin yeterli ısınmasıyla hareketini genellikle durdurabilir. Yani, sensör odanın yeterince ısındığını gösterirse, soğutma sıvısı küçük bir daireye gönderilir, böylece ısı transfer alanı pratik olarak iptal edilse de sirkülasyon devam eder.
Üç yollu vinçler:
- mekanik, Soğutucu akış kontrolünün elle yapıldığı yer;
- otomatik, akının 220V tarafından yönlendirilen bir servo tarafından yönlendirildiği (fiyatı elbette çok daha yüksektir).
Son seçenek, belirli bir sıcaklık ayarlamanıza izin verir ve ısıtma ayarı otomatik modda gerçekleşir, böylece yalnızca su sıcaklığını değil, aynı zamanda mikserden geçen giriş havasının sıcaklığını da korur.
Yeraltı suyu sistemleri
Mali açıdan faydalı olan, havalandırma için zemin ısı eşanjörüdür, çünkü yalnızca kurulumuna ve malzemelerine para harcarsınız ve termal enerjiyi yeryüzü bağırsaklarından arındırırsınız.
Çoğu zaman böyle bir sistemin kurulması için 200-250 mm çapında polivinil klorür (PVC) borular kullanılır. Kanalizasyon döşemek için tasarlanmışlardır - nispeten ucuzdurlar ve prizler ve sızdırmazlık bantları sayesinde montajı çok kolaydır. Ek olarak, kanalizasyon borularının dönüşlerde döşenmesi kaynak işlemine ya da yapıştırma işlemine ihtiyaç duymaz - bağlantı parçaları (açılar, tees, dörtgenler ve indirgemeler) nedeniyle bu tür farklılıklar mümkündür.
Yeraltı boru döşenirken, bölgedeki toprak donma seviyesine bağlı olarak belirli bir derinliğe uyulması gerekir. Örneğin, bölgenizde kış mevsiminde toprak bir metre derinliğe kadar donarsa, o zaman yarım metre daha sıcak olacak.
Bu nedenle, kurulumun sıcaklığı 10 ° C'nin altına düşmediği bir buçuk veya iki metrelik bir derinlikte yapılmalıdır. Kondensatın içeriye akmasını sağlamak için yaklaşık 2 cm / 1m'lik bir eğimi gözlemlemek de gereklidir.
Ama kendi eviniz için böyle bir sistemi kurmak istiyorsanız, bunu değiştiremezsiniz. Yani, zeminin altına gömülmüş borular yerine, içeri giren havayı ısıtmak için bir yer olarak hizmet edecek olan molozla dolu bir niş kullanacaksınız.
Bunu yapmak için, yine bölgenizdeki toprak donma derinliğini bilmeniz gerekir, böylece 0.5-1m'den geri adım atmak, 3.5-4m derinliğinde ve 80 cm genişliğinde bir çukur kazmak. Çukur çakılla doldurulur (daha büyük olan kısım, daha iyi hava değişimi) tam olarak 3.5-4 metredir ve kalan kısım toprakla kaplıdır.
Hava girişi için dikey bir boru monte edilir ve odayı beslemek için taş filtresinin çıkışındaki başka bir boru kullanılır. Bu tip havalandırmalı ısı eşanjörlerinin onarımının pratikte gerekli olmadığı dikkat çekmektedir. Ve eğer aniden böyle bir ihtiyaç varsa, emme borusunun temizlenmesi veya değiştirilmesi ile daha fazla ilişkilidir, ki bu zor değildir.
Sonuç
Gördüğünüz gibi, tüm ısı değişim sistemleri türlerinden, kendi ellerinizle kanalsız bir hava kanalı inşa etmek en kolay yoldur. Bunun avantajı, hava akışını filtrelemesidir, ancak bu filtre dezavantajıdır, çünkü filtre akışı yavaşlatır.
